In Nederland kunnen partijen scheiden op eenzijdig verzoek of gemeenschappelijk verzoek. Op dit moment is van alle ingediende echtscheidingsverzoeken minder dan de helft op eenzijdig verzoek. Bij een eenzijdig verzoek tot echtscheiding wordt door één van de partijen de echtscheiding bij een advocaat aangevraagd. Meestal worden er dan ook voorlopige voorzieningen aangevraagd als: wie blijft in de woning wonen, een vordering van kinder en/of partneralimentatie of een voorlopige betaling voor kosten in het levensonderhoud. De andere partij moet nu ook een advocaat inschakelen. Het eenzijdig verzoek wordt aangevraagd als partners het onderling niet eens worden over de scheiding of de gevolgen hiervan. Bij een eenzijdig verzoek is de kans groot op een langdurige, financieel en emotioneel zeer moeilijke periode. Deze situatie kan uitlopen op een vechtscheiding.

Bij een gemeenschappelijk verzoek ( bv door mediation) zijn beide partijen het onderling eens met de echtscheiding. Dit is overigens geen garantie dat op alle aspecten van de vermogensrechtelijke gevolgen van de scheiding daadwerkelijk overeenstemming is bereikt. Partijen moeten nu ook financiele regelingen afspreken. Nu komt het werk van de mediator of scheidingsbegeleider. Hij of zij moet ervoor zorgen dat de beide partijen een overzicht hebben van alle waardevolle zaken zodat de partijen deze verdeling kunnen maken en ook dat er afspraken worden gemaakt over de huidige situatie. Ook een eventueel ouderschapsplan moet worden ingevuld.

Deze verdeling moet dus de goedkeuring van beide partijen hebben waarbij de fiscale, financiële en de juridische gevolgen beide partijen duidelijk moeten zijn. Ook de alimentatieberekeningen behoren tot het werk van de mediator of echtscheidingsbegeleider. Hij zal pas een gemeenschappelijk verzoek tot scheiding door een advocaat laten indienen bij de rechtbank, op het moment dat overeenstemming tussen partijen is bereikt over alle onderwerpen.