Na de inschrijving van de echtscheiding in de registers van de burgerlijke stand van de gemeente waar het huwelijk is afgesloten kan er een verplichting bestaan tot het betalen van partneralimentatie als uw ex-partner onvoldoende inkomsten heeft om in het eigen levensonderhoud te voorzien. Daarbij wordt uitgegaan van de inkomsten ten tijde van het huwelijk. De maximale termijn voor partneralimentatie bedraagt 12 jaar. Duurde het huwelijk korter dan vijf jaar en zijn er geen kinderen, dan is de termijn gelijk aan de duur van het huwelijk.

De ingangsdatum van de alimentatie is de datum van de inschrijving. Als tijdens de echtscheidingsprocedure maar na de indiening van het verzoek tot echtscheiding bij de rechtbank al alimentatie werd betaald, kan de totale termijn dus langer zijn. Betalingen vóór de indiening van het verzoek zijn geen alimentatiebetalingen; het huwelijk en ook de gemeenschap in het huwelijk zijn dan nog in stand. Bij het einde van de wettelijke termijn stopt de betalingsverplichting automatisch.

Verlenging van de wettelijke termijn

Degene die de partneralimentatie ontvangt, kan de rechter verzoeken de duur van de partneralimentatie te verlengen op grond van zwaarwegende bijzondere omstandigheden. Dit verzoek moet worden ingediend binnen 3 maanden na het einde van de termijn.

In de praktijk blijkt dat een verlengingsverzoek maar zelden wordt toegewezen, meestal als er sprake is van ernstige gezondheidsproblemen waardoor de alimentatiegerechtigde niet in staat was om binnen twaalf jaar in het eigen levensonderhoud te voorzien.

Inkorting van de wettelijke termijn

De alimentatieverplichting kan korter duren dan de maximale wettelijke termijn in de volgende gevallen:

• bij hertrouwen, samenwonen als zijnde gehuwd of aangaan van een geregistreerd partnerschap van de alimentatiegerechtigde Als de samenwoning wordt beeindigd herleeft de vroegere alimentatieverplichting niet.
• bij overlijden van een van de ex-partners.
• als de ex-partners in het echtscheidingsconvenant of op een later moment overeen zijn gekomen dat de alimentatieduur korter duurt.
• indien de rechter bij de echtscheiding of op een later moment een alimentatieduur vaststelt die korter is dan de wettelijke termijn.
• indien de rechter de alimentatie beëindigt, bijvoorbeeld omdat de alimentatiegerechtigde vanaf dat moment geacht wordt in het eigen levensonderhoud te kunnen voorzien.

Deze laatste twee wijzen van beëindiging worden limitering van de partneralimentatie genoemd.